Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Μαινόμενη Νηφαλιότητα




Ανυπόδητες Νηφομανίες  σε Χάσμα Σεισμού
Ο συγγραφέας αναφέρει σε μια από τις σελίδες το στίχο αυτό:«Χάσμα σεισμού που βγάν’ ανθούς και τρέμουν στον αέρα.» .Δεν μένει όμως στην αναφορά. Εξηγεί και αναλύει ότι αυτό "το χάσμα είναι η καταιγιστική ρωγμή του όντος". Και είναι για μας, που προσέχουμε αυτό το σημείο, ένα παραθύρι στη στιγμή που ο Λιαντίνης βρέθηκε ο ίδιος να ακροβατεί στα χείλη ενός τέτοιου χάσματος. Όντας ήδη «έξυπνος», έξω δηλαδή και μακριά από τον ύπνο και τη λήθη. Λίγο νωρίτερα  θα μιλήσει για την «αμήχανη ορμή του ανθρώπου να ξεφύγει αυτό το σεισμικό χάσμα», συνδέοντάς το μάλιστα με τη στιγμή της Εξόδου του Μεσολογγίου και αφήνοντας μας να αντιληφθούμε τον εσωτερικό αγώνα που έδωσε για να φύγει και να ξεφύγει τη φυσιολογική αυτή ορμή. Ορμή που έχει αναλύσει σε πολλά σημεία του έργου του και που το ίδιο το έργο και η ζωή του αποδεικνύουν πως κατάφερε όχι μόνο να την υπερκεράσει αλλά να βρει και το "φάρμακο" για όλους τους άλλους... Ο τρόπος, η δίοδος που τον οδήγησε στην ανακάλυψη, βρίσκεται σε σημαντικό βαθμό αποκρυσταλλωμένος στο επόμενο βιβλίο που εξέδωσε. Που δεν ήταν καν δικό του…"

Την ίδια χρονιά ο Λιαντίνης θα γράψει μια εργασία με θέμα τον Διονύσιο Σολωμό για να συμμετάσχει στη διεκδίκηση του βραβείου της Ακαδημίας Αθηνών. Την έγραψε λοιπόν, την έβαλε σε κλειστό ανώνυμο φάκελο, όπως προβλεπόταν, την έστειλε και το πήρε. Όμως δεν πήγε να το παραλάβει, όπως επίσης και το χρηματικό βραβείο 100 χιλ. δρχ. 
Το βιβλίο, που από πολλούς θεωρείται ως η καλύτερη προσέγγιση στο Σολωμό που γράφτηκε ποτέ, έχει τίτλο «Χάσμα Σεισμού – Ο φιλοσοφικός Σολωμός» .

Σύμφωνα με την οντολογία και την ηθική του Σολωμού η θέση του ανθρώπου είναι να βρίσκεται πάνοπλος στην ακμή της Εξόδου και ανυπόδητος στην κόψη του σπαθιού. Να ανθίζει στη ρωγμή των βράχων και να αστράφτει στο χάσμα της νυχτολαμπής. (σελ. 117)

Το 1979 θα μπει στα βαθιά καθώς θα επιχειρήσει να μεταφράσει Νίτσε και συγκεκριμένα το «Ίδε ο άνθρωπος». 

Χρεωστώ τούτη την εξομολόγηση. Υπάρχουν ώρες που ανοίγοντας να διαβάσω Nietzsche δεν καταλαβαίνω λέξη. (σελ. 15)

Στο εξώφυλλο του βιβλίου, ο Λιαντίνης θα δώσει ένα μικρό δείγμα από το στίγμα της μετάφρασης του «δύσκολου» Νίτσε. Θα επιλέξει αντί των συνηθισμένων «Μετάφρασε», «Απέδωσε», το άγνωστο «Ελλήνισε».
Τα επόμενα χρόνια θα ασχοληθεί με την μελέτη των έργων του Γιώργου Σεφέρη καρπός της οποίας είναι το βιβλίο «Ο Νηφομανής», που θα εκθοδεί το 1982.

Ο Νηφομανής δηλώνει το νηφάλιο και το μαινόμενο ταυτόχρονα. Είναι εκείνος που νοεί και κρίνει, αλλά την ίδια στιγμή ενθουσιάζεται και εμπνέεται. Ζει τον έλλογο μύθο ζυμωμένον με τη φρόνιμη τρέλα. (σελ. 11)


ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

Ανυπόδητος Μύθος  ζώντας   στην  κόψη του σπαθιού....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου