Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Έρως και Δημοκρατία


Η πειθώ και ο Έρως αριστερά και η Αφροδίτη και ο Αντέρως αντίκρυ. Τοιχογραφία ΠομπηίαςΕθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.

Ο Ελληνικός λόγος είναι η εγκυρότερη έως τώρα παρουσία απόφανση του Είναι.Η ανθρώπινη ιστορία η οποία αρχίζει ουσιαστικά στην αρχαία Ελλάδα, όπου αναπτύσσεται η κριτική σκέψη αποκαλύπτεται ως η μεγαλύτερη αμφισβήτηση που γνώρισε ποτέ και μπορεί αναγνωρίσει το Είναι.
Αυτό είναι το πρώτιστο μάθημα της Ελληνικής γλώσσας και υπάρχει αυτοτελώς στο λέγω του Ομηρικού διαλέγομαι.
Με τον Ελληνικό λόγο κατόρθωσε αυτό το Είναι να προσητυλιστεί στην Δημοκρατία.Είναι το επιστημολογικό επακόλουθο της ανατροπής που έφερε την ελληνική γλώσσα στο κέντρο της οντολογικής θεωρίας του.

Στην ελληνική μυθολογία η Πειθώ ήταν η θεά που προσωποποιούσε την πειθώ, τη μεγάλη και πολύπλευρη δύναμη του ανθρώπινου λόγου. Η Πειθώ ωστόσο εμφανίζεται αρχικώς ως θεότητα όχι του λόγου, αλλά της ερωτικής δράσεως, δηλαδή του έρωτα και του γάμου. Αναφέρεται, κάπως συγκεχυμένα, ως κόρη της Αφροδίτης και του Ερμή. Η Πειθώ λατρευόταν άλλοτε ως αυτόνομη θεότητα και άλλοτε ως βοηθός άλλων θεοτήτων, όπως της Αφροδίτης, του Πόθου, του Ιμέρου, των Ωρών και των Χαρίτων. Σπανιότερα το κύριο όνομα «Πειθώ» απαντάται ως επίθετο και θρησκευτική επίκληση της θεάς Αφροδίτης και της θεάς Αρτέμιδος. Στην περίπτωση του αρχαιοελληνικού γάμου, η σχέση της Πειθούς ήταν βαθύτερη, επειδή ο γαμβρός έπρεπε να διαπραγματευθεί με τον πατέρα της υποψήφιας νύφης (και να τον πείσει) ως προς τα οικονομικά του προκειμένου να την παντρευτεί. Οι πιο επιθυμητές γυναίκες προσέλκυαν πολλούς υποψήφιους μνηστήρες και ο πειστικός λόγος καθόριζε συχνά τον βαθμό επιτυχίας τους (πρβλ. και την ομοιότητα των λέξεων «πειθώ» και «πόθος»)
Η αντίστοιχη της Πειθούς στη ρωμαϊκή μυθολογία ήταν η Σουαδέλα. Εξάλλου, με το όνομα Πειθώ απαντάται και μία από τις Ωκεανίδες (ηΘεογονία αναφέρει ακόμα και τη θεά ως κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος).

Έρως και Λόγος

1 σχόλιο:

  1. Όλος ο σημερινός αρχαιολογικός χώρος της Πνύκας, στην αρχαιότητα, αποτελούσε επίσης σπουδαίο ιερό χώρο, που ήταν αφιερωμένος στον "Πατέρα ανδρών τε θεών", τον Δία, που θεωρούνταν μέγας προστάτης του αθηναϊκού πολιτεύματος. Για τον σκοπό αυτόν υπήρχε και ο μεγάλος "Βωμός του Αγοραίου Διός". Επίσης ο ίδιος χώρος ήταν αφιερωμένος στον Δία τον Ύψιστον με απόδοση χαρακτήρα θεού θεραπευτή, όπως αποδεικνύουν τούτο οι λαξευμένες κόγχες, καθώς και άλλα λαξεύματα στο φυσικό βράχο, όπου και η αναφορά: "Ιερό Διός Υψίστου".
    Από το τέλος του 4ου αιώνα ο χώρος παρέμενε μόνο ιερός, αφού οι συνελεύσεις των Αθηναίων μεταφέρθηκαν στο Διονυσιακό θέατρο.

    Ο Οδυσσέας, ο Αχιλλέας, ο Έκτωρ, η Ελένη, η Πηνελόπη, η Αφροδίτη, η Αθηνά ;
    'Όλοι και τίποτα αυτά.
    Ο μεγάλος πρωταγωνιστής των Ομηρικών Επών είναι ο ΛΟΓΟΣ ο Ερμής
    και ο Ζευς ,ο Διαυγής Καθαρός Νους του Ανθρώπου ,δημιουργός και πατέρας θεών και ανθρώπων
    κανένα χατήρι δεν του χαλά και μαζί του γελά τρυφερά όταν τον παίρνει "παντοδύναμο μωρό" στου Ολύμπου την την αγκαλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή